|
 
วัดพุทธิสาร ตำบลหนองหมากฝ้าย อำเภอวัฒนานคร จังหวัดสระแก้ว
พระครูศีลคุณวัฒนาทร ฉายาพุทธสโร นามเดิม โห นามสกุล ถาวรยิ่ง เกิดเมื่อวันพุธ ขึ้น ๑๐ เดือน ๑๒ ปีเถาะ ตรงกับวันที่ ๔ พฤศจิกายน ๒๔๓๔ ที่บ้านสาหร่าย ตำบลช่องกุ่ม อำเภอเมือง จังหวัดปราจีนบุรี (บ้านสาหร่ายนี้ ต่อมาได้ย้ายไปตั้งอยู่ที่บ้านหนองครก เกิดโรคอหิวาจึงย้ายมาตั้งอยู่บ้านหนองหมากฝ้ายในปัจจุบันนี้) บิดาชื่อ โสม ถาวรยิ่ง มารดาชื่อ จำปา ถาวรยิ่ง มีพี่น้องร่วมกัน ๕ คน คือ ๑.นางเหง้า ถาวรยิ่ง (ถึงแก่กรรมแล้ว) ๒.นางเป้า ทองชิต (ถึงแก่กรรมแล้ว) ๓.พระครูศีลคุณวัฒนาทร (โห ถาวรยิ่ง) ๔.นางชม สมัยกุล เมื่ออายุ ๑๔ ปีได้บรรพชาในสำนักของพระอาจารย์สังข์ วัดหนองน้ำใส และได้ศึกษาอักษรสมัย และหนังสือสวดมนต์อยู่ ๔ สำนักนี้เป็นเวลา ๒ ปี และย้ายไปศึกษากับ พระอาจารย์ลี วัดหนองครก ๑ ปี ด้วยคิดว่าจะหาศึกษาเล่าเรียนความรู้แบบฆราวาสจึงได้ลาสิกขาไปหาสถานที่เรียนทางจังหวัดสุรินทร์และบุรีรัมย์ แต่ก็ไม่ได้เรียนเพราะอายุเกินวัยเรียน ทางโรงเรียนเขาไม่รับ จึงกลับมาช่วยบิดามารดาประกอบอาชีพทำไร่ไถนาอยู่ ๒ ปี เมื่ออายุครบ ๒๐ ปีบริบูรณ์ จึงได้อุปสมบทเมื่อวันที่ ๖ พฤษภาคม ๒๔…. ณ พัทธสีมา วัดบ้านโบส หนองบัว ตำบลหันทราย อำเภอวัฒนานคร จังหวัดปราจีนบุรี โดย พระธรรมวงสา (มักกั๊ก) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอาจารย์แก้ว วัดหนองหล่ม เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอาจารย์หล่อย วัดบ้านโบส หนองบัว เป็นพระอนุสาวนาจารย์ เนื่องด้วย พระภิษุโห พุทธสโร เคยบรรพชามาแล้ว และได้ศึกษาเล่าเรียนอักษรสมัยและหนังสือสวดมนต์มาคล่องแคล่ว แล้วหากจะลืมบ้าง ได้ทบทวนเล็กๆน้อยๆ ก็คล่องตัว ไม่หนักใจแต่อย่างใดจึงได้ไปศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมในสำนัก พระอาจารย์นวน (ขอน) วัดช่องกุ่ม ๑ พรรษา แล้วก็ได้ย้ายไปศึกษายังสำนัก ท่านครูอัญญาครูทอง วัดบ้านเหล่าคลองกลาง ตำบลหันทราย ๑ พรรษา การมาอยู่จำพรรษากับพระอาจารย์ทั้งสองนี้ได้ศึกษาหนักไปทางไสยศาสตร์เป็นส่วนมาก เพราะอาจารย์ทั้งสอง เป็นเกจิอาจารย์มีชื่อเสียงในสมัยนั้น และการศึกษาเล่าเรียนในสมัยนั้นยังไม่แพร่หลายไปถึง ท่านจึงเรียนวิชาแขนงนี้ประดับตนตามประเพณี สมัยนั้น หากกุลบุตรใดบวชได้นานแต่ ๕ พรรษาขึ้นไป จะมีการนิมนต์ทำพิธีสรงน้ำถวายผ้าไตร อัฏฐบริขารหลาบเงิน หลาบทองคำ ยกย่องเป็นสมเด็จบ้างเป็นอัญญาชาบ้าง เป็นอัญญาครูหลักคำ ซึ่งเป็นตำแหน่งยศสูงสุดบ้างตามประเพณี แม้หลวงพ่อก็ได้รับนิมนต์ทำพิธีนี้ให้ตลอดมา พึงทราบเกี่ยวกับการสถาปนาโสดสรงน้ำยกย่องพระภิกษุตามประเพณีดังกล่าวข้างต้นนั้นว่า เมื่อพระภิกษุรูปใดได้รับพิธีสรงน้ำเช่นนั้นแล้ว ถือว่าเป็นพระผู้หลักผู้ใหญ่ เป็นที่เคารพนับถือของชนทั่วไปและทั้งนี้ท่านรูปนั้นต้องมีความรู้ความสามารถรอบตัวเป็นที่พึ่งพาอาศัยได้ในกรณีเช่น เจ็บไข้ได้ป่วย ดูฤกษ์ ดูยาม และคาถาวิชาอาคม เครื่องราง ของขลัง เลขยันต์ แทบทั้งนั้น ผู้มีคุณสมบัติดังกล่าวย่อมเป็นที่เชิดหน้าชูตาอยู่ได้นานเท่าใด ยิ่งเจริญงอกงามไพบูลย์ เป็นที่พึ่งพาได้ทั้งทางกายและทางใจ ย่อมเป็นที่เจริญศรัทธาแก่ชนทั่วไป แม้นได้ลาสิกขาบท (สึก) ออกไปแล้วก็เป็นที่นับถือต่อไป
|
